کابوس در بزرگسالان

هنگامی که شما از کابوس اخلال وحشت زده از خواب بیدار، شما فقط مخصوص بزرگسالان است که آنها فکر می کنم شما ممکن است. پس از همه بزرگسالان به بزرگ تر شدن کابوس قرار نیست؟

در حالی که کابوس واقعی در کودکان شایع تر از بزرگسالان هر دو یکی است کابوس مناسبت. و بین 2 و 8 درصد از جمعیت بزرگسال با کابوس گرفتار است.

کابوس خود شما باعث پریشانی قابل توجه است؟ آنها قطع خواب شما منظم است؟ اگر چنین است، مهم برای تعیین چه چیزی باعث شما کابوس بزرگسالان است. سپس شما می توانید تغییرات را به کاهش وقوع خود را.

کابوس چیست؟

کابوس وضوح واقعی، رویاهای خشونت است که تلق تلق کردن شما از خواب عمیق بیدار. آنها اغلب مجموعه ای از ترس تپش قلب. کابوس تمایل به رخ می دهند اغلب در طول حرکت سریع چشم (REM) خواب هنگام خواب بیشتر می گیرد. چون دوره خواب REM تبدیل به تدریج دیگر به عنوان پیشرفت شب، شما ممکن است دریابید که کابوس اغلب در ساعات اولیه صبح تجربه.

افراد کابوس از فرد به فرد متفاوت است. وجود دارد، هر چند، برخی از کابوس معمول است که بسیاری از مردم تجربه. به عنوان مثال، بسیاری از بزرگسالان کابوس مورد قادر به اجرا سریع به اندازه کافی برای فرار از خطر و یا در مورد سقوط از ارتفاع بزرگ است. اگر شما از طریق یک واقعه آسیب زا مانند حمله و یا تصادف، رفته شما ممکن است کابوس های مکرر درباره تجربه خود را.

اگر چه کابوس و شب هر دو مردم را بیدار در ترس بزرگ شود، تفاوت دارد. شب به طور معمول در چند ساعت اول پس از به خواب رفتن رخ می دهد. آنها با تجربه به عنوان احساسات، آرزو، بنابراین مردم نمی یاد چرا آنها پس از بیداری وحشت زده هستند.

چه کابوس علل در بزرگسالان؟

کابوس در بزرگسالان اغلب خود به خود هستند. اما آنها نیز از عوامل و زمینه ای اختلالات مختلف ایجاد می شود.

برخی از مردم کابوس پس از داشتن میان وعده آخر شب که می سوخت و ساز بدن را افزایش می دهد و سیگنال مغز فعال تر است. تعدادی از داروها نیز شناخته شده برای کمک به فرکانس کابوس. مواد مخدر است که در مواد شیمیایی در مغز مانند مواد مخدر، و داروهای ضد افسردگی عمل می کنند اغلب با کابوس همراه است. داروهای غیر روانی، از جمله برخی از داروهای فشار خون نیز می تواند در بزرگسالان از کابوس شود.

کابوس ها و عملکرد مغز

در اواخر دهه ۱۷۰۰، متن مرجع عمومی، یک فرهنگ لغت انگلیسی، اولین بار توسط ناتان بیلی در ۱۷۲۱ منتشر شد و یک کابوس را به عنوان یک "بیماری" تعریف کرد.

علی‌رغم استفاده از این اصطلاح، برای مثال، "رفت و آمد من یک کابوس بود" برای حدود ۳ تا ۷ درصد جمعیت آمریکا، کابوس می‌تواند یک مشکل واقعی باشد. برت، ، استاد بالینی روانشناسی دانشگاه سلامت کمبریج، که توسط انتشارات دانشگاه هاروارد در سال ۲۰۰۱ منتشر شد، می‌گوید: "ما فکر می‌کنیم که برخی از این ها ممکن است تکاملی باشند". کابوس‌ها می‌توانند تا حدی این آسیب‌پذیری را بازتاب دهند."

رویاها به عنوان بخشی از خاطرات خود زندگی می‌کنند که با خاطرات گذشته بافته شده‌اند تا یک حافظه جدید بسازند که بعدها بتوان آن را ارجاع داد، اما کابوس، رویاها هستند که باعث واکنش عاطفی شدید اما نامطبوع می‌شوند. کابوس بخشی از شبکه پیش‌فرض مغز است - سیستمی از مناطق به‌هم‌پیوسته، که شامل تالاموس، قشر جلویی مغز، و قشر کمربندی خلفی است که در طول دوره‌های نسبتاً آرام فعال باقی می‌ماند.

خواب یک نمونه از یک دوره آرام است. این یک مرحله از خواب است که با حرکت چشمی سریع، ضربان قلب نامنظم و افزایش میزان تنفس مشخص می‌شود. خواب ناپیوسته، چهار یا پنج دوره است که حدود ۲۰ درصد از خواب ما را تشکیل می‌دهند. در طول این قسمت‌های عناصر نایاب است که ساختارهای مغزی در شبکه پیش‌فرض دارای تاثیر هستند، و در طول خواب رخ می‌دهد که به طور واضح به خاطر می‌آورد که خواب‌ها اغلب رخ می‌دهند.