خود ارضایی در کودکان یکی از مسائلی است که برخی خانواده ها و مهد کودکها با آن مواجه هستند و مورد سوال بسیاری از مربیان مهد کودکها نیز هست.
نخست بهتر است کمی بیشتر درباره این پدیده جنسی در کودکان بدانیم و دلایل این رفتار را در آنها کشف کنیم.
درباره تربیت جنسی و آموزش جنسی به کودکان و نوجوانان واژه masturbation را درباره خود ارضایی کودکان ترجمه نمی کنیم و حتی آن را خود تحریکی نیز نمی دانیم؛ زیرا این واژه ها در حقیقت برای کودکان کاربرد ندارد و تنها باعث انحراف فکر و ذهن والدین و ترس و نگرانی آنها می شود و بعضا ناآگاهی برخی از والدین از این پدیده جنسی باعث رفتاری نامناسب و تخریب کننده با کودک می شود.
دلایل متعددی برای شکل گیری این رفتار در کودکان وجود دارد، ولی خود ارضایی یک مشکل روانپزشکی و روانشناختی در کودکان محسوب نمی شود؛ زیرا علل اصلی این پدیده باید در کودکان کشف شود و معمولاً چون این پدیده از اضطراب کودکان نشأت می گیرد، بنابراین باید مورد بررسی روانشناسی قرار گیرد.
علل خود ارضاییکودک از این روش به منظور یک بازی آرامش بخش استفاده کرده و صرف نظر از نگاه ها، نگرانی ها و رفتارهای افراد خانواده و غیر خانواده، به این پدیده ادامه می دهد. این بازی آنقدر برای کودک آرامش بخش است که باعث فرار از ترس ها، اضطراب ها و تنهایی های او می شود.
در واقع این طور می توان گفت که خودبازی در کودک در ابتدا با یک کنجکاوی کودکانه آغاز شده و پس از احساس آرامش بخشی به او، تبدیل به یک رفتار آرامش بخش در او می شود.
بنابراین برای شما که در خانه یا مهد کودک این موضوع را می بینید، باید گفت: احساس یک کودک این است که در اندام های جنسی، هزاران هزار سلول و گذرگاه عصبی تحریک شونده وجود دارد؛ این حساسیت و گذرگاه عصبی در برخی اندام های دیگر ما هم وجود دارند؛ مثل نوک انگشتان، نوک بینی و لب ها. اگر همین الان در صورتتان این اندام ها را لمس کنید، متوجه خواهید شد که به چه میزان حساسیت در سطح پوستی این اندام ها وجود دارد.
بنابراین وقتی کودک برای اولین بار این اندام جنسی را لمس می کند، لذت می برد؛ این لذت بردن به معنی لذت جنسی که ما بزرگسالان می شناسیم نیست. این لذت بردن صرفاً یک لذت پوستی و آرامش بخش است؛ بنابراین کودک این راه را به عنوان روشی برای آرامش و فرار از مشکلاتش می یابد.
بدترین اتفاق این است که والدین این کودک را سرزنش کنند و او را به خاطر این رفتار دعوا کنند؛ این کار نه تنها باعث برطرف شدن این مسئله نمی شود بلکه اضطراب او را به خاطر تنبیه و سرزنش و کمبود توجه بالاتر می برد و خود بازی های او در تنهایی خودش در جاهایی مثل توالت، حمام یا اتاقش، گوشه ای که به نظر او از چشم والدین دور است بیشتر می شود.
از این رو توصیه ما به شما این است که به شدت و مدت خود بازی در کودکتان توجه داشته باشید؛ اگر بیشتر از 4 ماه طول کشید و هر روز به دفعات آن اضافه شد، می بایست با دکتر روانشناس کودکان ارتباط بگیرد و با کمک روش های درمانی مثل خانواده درمانی، آموزش والدین، بازی درمانی و گاهاً روان درمانی کودک یا والدین، این مسئله در کودک حل کنید.
هیچ کدام از رفتارهای کودکتان را بی اهمیت نشمارید؛ بسیاری از رفتارها و مشکلات یا اختلالات رفتاری در او در اصل ریشه در خانواده و والدین دارد، حتی خود ارضایی در کودکان!