شایع ترین اختلالات اضطرابی در کودکان عبارتند از:
دوران کودکی به خودی خود روندی استرس آور داشته و کودکان را با چالش های جدی و مهمی مواجه می کند. آن ها باید در این دوره مهارت های جدید را یاد بگیرند، با چالش های جدیدی مواجه شوند، بر ترس هایشان غلبه کنند و در دنیایی حرکت کنند که ممکن است همیشه با معنی و جذاب نباشد.
اما گاهی اوقات این ترس ها و استرس ها می تواند وضعیت را غیر قابل تحمل کرده و شرایط راحتی را که بزرگسلان به راحتی می توانند مدیریت کنند، برای کودکان غیر قابل تحمل کند.
در این موارد به نظر می رسد که با یک اختلال اضطرابی در کودک مواجه می شویم. اختلالات اضطرابی در کودکان شایع ترین تجربه اختلال روانی در آمریکا محسوب می شود و به طبع کودکان نیز از این موضوع استثا نیستند.
طبق پژوهشهای مرکز مشاوره مکث در آمریکا تقریبا از هر هشت کودک یک کودک دارای علائم اختلال اضطرابی می باشد؛ اما متاسفانه اکثریت این کودکان درمان لازم را دریافت نمی کنند و این درمان نشدن می تواند سبب مشکلاتی در عملکرد کودک در مدرسه و مهارت های ارتباطی – اجتماعی شده و همچنین رفتارهای مضر، نظیر اعتیاد و سوء مصرف مواد را در او ایجاد کند.
تعداد زیادی از اختلالات اضطرابی در کودکان وجود دارد، اما در اینجا مرکز مشاوره مکث به شایع ترین آن ها می پردازد.
اگر کودک شما اضطراب خیلی زیاد یا نگرانی شدیدی را تجربه می کند که نتیجه آن احساس خستگی، تحریک پذیری، تنش عضلانی، دشواری در تمرکز یا اختلالات خواب باشد، می توان گفت که به احتمال زیاد دچار اختلال اضطراب فراگیر است.
این اضطراب و نگرانی ها می تواند معطوف به عملکرد کودک در مدرسه، روابط دوستانه اش، روابط خانوادگی و یا فعالیت های دیگر او باشد.
بیشتر اختلال های جدایی که در سنین یک تا سه سالگی ایجاد می شود به لحاظ رشدی طبیعی است. اما برای سایر کودکان، اگر اضطراب و نگرانی بیش از اندازه درباره جدا ماندن از مراقبین خود داشته باشند، واجد شرایط برای تشخیص اختلال اضطراب جدایی هستند.
این کودکان دائما نگران از دست دادن والدین خود و یا جدا شدن از آن ها هستند. آن ها به تنهایی بیرون نمی روند، از رفتن به مدرسه خودداری می کنند و کابوس هایی با محتوای جدایی از والدین دارند و در برخی از این کودکان نشانه های جسمی نظیر سردرد و تهوع وجود دارد.
مرکز مشاوره مکث با رویکردهایی جدید بالاترین آمار را در درمان این مشکل داشته است.
کودکان دارای اختلال لالی انتخابی، از صحبت کردن در موقعیت های خاص اجتماعی خودداری می کنند؛ این در حالی است که کودکان در منزل و یا مکان های دیگری که احساس راحتی داشته باشند بسیار پرحرف هستند.
آن ها از صحبت در مدرسه اجتناب می کنند و ترجیح می دهند تنها باشند تا از برقراری ارتباط چشمی با دیگران خودداری کنند.
کودکانی که بیشترین تشخیص را می گیرند معمولاً در بازه سنی چهار تا پنج سال هستند.
بعضی از کودکان ترس و اضطراب زیادی را نسبت به یک شی یا یک موقعیت خاص نشان می دهند. اگر این ترس برای مدت طولانی ای ماندگار باشد و نسبت به یک موقعیتی که به طور طبیعی ترس آور است نباشد، این می تواند در طبقه فوبیا دسته بندی شود.
کودکان معمولاً در هنگام مواجه با شی یا موقعیت هراس آورشان شروع به گریه کردن، لرزیدن و چسبیدن به بزرگسالان می کنند.
اختلال فوبیا خاص در کودکان می تواند شامل حیوانات، رعد و برق، سوزن، صدای بلند و فضای بسته باشد.
کودکانی که تجربه حملات ناگهانی وحشت زدگی را دارند و نگرانی زیادی از حمله مجدد و تجربه مجدد این وضعیت دارند، می توانند شامل اختلال وحشت زدگی باشند.
کودکانی که حملات وحشت زدگی را تجربه کرده اند، قاعدتاً از علائمی شکایت دارند نظیر: تنگی نفس، درد قفسه سینه، احساس خفگی، تهوع، سرگیجه، احساس خستگی و ترس از مرگ.